Auteur: Jaap Berends

De Historische vereniging ROON heeft op 8 april j.l. haar laatste Roneravond van dit seizoen georganiseerd. In april wordt er altijd aandacht besteed aan gebeurtenissen in de oorlog of rondom de bevrijding. Deze avond stond in het teken van de evacuees uit Velden die in 1945 in Roden en omgeving werden ondergebracht. De pomp op het Julianaplein midden in RODEN doet ons herinneren aan de 600 (!!) evacuees die van januari tot juni 1945 in Roden en omgeving zijn ondergebracht. Deze pomp werd door de evacuees aangeboden aan de gemeente Roden als dank voor de gastvrijheid. Verhalen van die tijd werden opgetekend door Tiny Renkema, Alie v.d. Dong en Ria Sindorf. Dat hier erg veel belangstelling voor was bleek wel uit het aantal aanwezigen. Ruim honderd (niet) leden waren aanwezig. Onder deze aanwezigen was ook de heer Schreurs uit Siebengewald, Limburg, die als kind met zijn ouders en gezinsleden een onderkomen in Roden hebben gehad. Velden lag in de frontlinie en huizen werden ontruimd in opdracht van de Grune Polizei. Dat betekende dat men elders moest worden ondergebracht. Het noorden was het veiligst. De verhalen gingen over de barre tocht onder mensonterende en erbarmelijke omstandigheden naar het noorden. Dagen onder weg met vrachtwagen, trein (in veewagens met mest en stro), paard en wagen en in het geval van de heer Schreurs, met de hondenkar. En dat in de winter. Vaak wist men niet waar de reis naar toe ging. Angst was er voor de werkkampen. Verkleumd, hongerig en onder de luizen kwam men aan in Friesland, Groningen en Noord Drenthe. In Roden werd men in eerste instantie opgevangen door de evacuatiecommissie, bestaande uit mevrouw v.d. Tang, juffrouw van Balsvoort en de heren Kip (notaris), Koedijk (voorganger) en de gemeenteontvanger Heijenga. Omdat er veel meer mensen kwamen dan waar was op gerekend verliep de opvang enigszins chaotisch. Soms stonden er veel meer mensen voor de deur dan men verwachtte. Gezinnen werden uit elkaar gehaald en bij anderen ondergebracht. Dat gaf nog wel eens problemen, maar alles werd op een goede manier opgelost. Slaapplaatsen werden gemaakt op de grond, in de schuur, in het hooi of men sliep met een heel aantal in de bedstee. Bij de familie Holthuis werd een tweeling geboren. Een paar maanden later kreeg mevrouw Holthuis zelf een baby. Overal werden babykleertjes en wiegjes vandaan gehaald. Ook aan de Kanaalstraat bij de dames Barkema werd een baby geboren. De families Liewes, de Vries, Bastiaans, Scheepstra, Aukema, Dam, Doedens, Cazemier, Buter en nog vele anderen kregen gezinnen in huis. De meeste evacuees waren katholiek en wekelijks werd de mis opgedragen door kapelaan Meijs in hotel Zuiderveld. In juni 1945 kon men weer terug naar Velden. Veel huizen waren kapotgeschoten. Men moest vaak weer met niets beginnen.

Op uitstekende wijze werden de verhalen verteld door Tiny Renkema, waarbij veel foto’s werden vertoond. De dames kregen een groot applaus.

Wilt u het hele verhaal lezen dan kunt u zich wenden tot de secretaris Hennie Lutjes. Zij mailt het u met veel plezier door.

Wilt u de hele presentatie lezen, klik dan hier.

KLIK HIER VOOR EXTRA FOTO’S

Op 8 en 9 maart traden de leden van de toneelvereniging van de Hist. Vereniging op voor een volle bak. Uitgevoerd werd het hilarische toneelstuk ” Keerl krek een standbeeld”. Van begin tot eind klonken de lachsalvo’s uit de zaal. Een groter compliment kun je de spelers niet geven. Het waren dan ook twee succesvolle uitvoeringen.

Klik hier voor nog meer foto’s

Dat het bestuur van de Historische vereniging ROON een goede beslissing heeft genomen om voor de tweede keer ‘DE TRAAN’ uit te nodigen bleek wel uit het aantal aanwezigen. Voorzitter Ep Krijthe kon een uitverkochte zaal, 350 aanwezigen, welkom heten. In zijn welkomswoord memoreerde hij nog even aan het afgelopen jaar waarin op verschillende Roneravonden veel mensen afkwamen. DE TRAAN beloofde de aanwezigen een middag met veel ‘leed’, waarbij heel veel liefdesverdriet voorbij kwam. Uiteraard gebracht met een kwinkslag. Wat te zeggen van “It’s now or never” van Elvis Presley, “Waarom fluister ik je naam nog” van Benny Neyman, “Love letters in the sand” van Pat Boone. En dan nog “Ganz in Weiss” waarbij je weer helemaal terug bent op de dag die de mooiste van je leven zou moeten zijn. Pure nostalgie dus. Een staande ovatie was dan ook het deel.

Tot onze verbazing en teleurstelling was Jans Polling, “drager” van De Traan, zonder afmelding niet aanwezig. We hebben begrepen dat dit ook voor veel aanwezigen heel teleurstellend was. Velen kwamen toch ook voor hem. Het bestuur heeft hem en De Traan schriftelijk op de hoogte gebracht van onze teleurstelling en ongenoegen en om een reactie gevraagd. Toch hopen we dat u ondanks dit een leuke middag hebt gehad.

Het bestuur hoopt iedereen weer te kunnen verwelkomen op de Neijaorsveziete 2020 waarbij nu al vast staat dat dit ook een succesvolle middag zal zijn. We kunnen verklappen dat we dan Harm en Roelof hebben gecontracteerd. DE NEIJAORSVEZIETE VAN 2020 ZAL EEN WEEK LATER ZIJN DAN GEWOONLIJK. DEZE BIJEENKOMST IS NU GEPLAND OP ZATERDAG 18 JANUARI 2020.

Op 12 november had de Historische Vereniging Roon z’n maandelijkse bijeenkomst. Deze avond stond in het teken van het honderdste geboortejaar van Peter (Petrus) van der Velde, drentse schrijver en dichter en mede-oprichter van ROON. Dat er veel belangstelling was voor deze avond bleek wel uit het feit dat de voorzitter, Ep Krijthe, zo’n 250 aanwezigen mocht verwelkomen. In het bijzonder kon hij mevrouw Alke van der Velde (weduwe van Peter en 95 jaar oud), Willem van de Velde (zoon), mede-oprichter van ROON Daan Ingelse, Abel Darwinkel en Herma Stroetinga welkom heten. Willem, Abel en Herma lazen verhalen en gedichten voor uit het werk Van Peter van der Velde. De penningmeester van de vereniging en mede organisator Anne Ananias beschreef het leven van de veelzijdige man. Een vijfkoppig koor zong enkele liedjes uit de periode dat hij nog verbonden was aan de Bekketrekker (hij was de oprichter van deze cabaretgroep) en de toneelgroep voerde de sketch “Leverworst” op.  Het was een goede en onroerende avond.

Na de jaarvergadering geeft voorzitter Ep Krijthe het woord aan Alie Folkerts-Kalfsbeek. Alie Folkerts is voorzitter van Stichting De Oude Scheepstraschool. Op humoristische wijze vertelt ze hoe haar passie voor lezen is ontstaan. Vooral de boekjes over Ot en Sien, geschreven door Hindericus Scheepstra, geboren in Roden, hadden haar belangstelling.

Met een vader die erg graag las was haar liefde voor lezen geboren en dat werd door hem gestimuleerd. Die liefde voor boeken begon bij de boekjes van Ot en Sien. Ook Bolke de beer en de boekjes van W.G. van de Hulst (die de kinderen kregen tijdens het kerstfeest) konden rekenen op haar belangstelling. Boeken werden geleend bij Piek. De heer Piek had een schildersbedrijf maar hij had ook een bibliotheek, net als boekhandel Roffel.

Je kon voor een paar centen boeken lenen en er werd door de Rodenaren veel gebruik van gemaakt. Als Alie voor haar vader boeken haalde bij Piek, vroeg hij haar of ze tegen pap wilde zeggen dat het hooi voor de konijnen op was. Pa las dus boeken in ruil voor hooi.

Lezen leerde Alie, net als honderdduizenden kinderen in het hele land, met de leesplank en de vertelselplaat van Jetses, de illustrator die de tekeningen maakte voor de boeken van Scheepstra.

Als onderwijzeres is Alie verbonden geweest aan een aantal scholen in Roden. Op de reunie van het honderdjarig bestaan van de Scheepstraschool bedacht ze samen met haar zus dat het gedachtengoed van Scheepstra bewaard moest blijven. Samen met een aantal anderen (de meesten  afkomstig uit de onderwijswereld) hebben ze na ongeveer tien jaar het Scheepstra Kabinet kunnen realiseren. Dit Scheepstra Kabinet is gesitueerd in de oude Scheepstraschool. Hier is elk jaar een nieuwe expositie over lezen te zien.

Na het verhaal over haar jeugd werd de interessante documentaire ” Hindericus Scheepstra schepper van Ot en Sien” vertoond. Jan A. Niemeijer, biograaf van Jetses, is de verteller en Peter Vegter de interviewer. Deze documentaire wordt in het Scheepstra Kabinet vertoond. Een bezoekje is zeker de moeite waard.