Het Kinderherstellingsoord De Zulthe begin jaren vijftig. Door de aanleg van de weg door de Maatlanden zijn bomen gekapt en is het gebouw duidelijk zichtbaar aan deze weg komen te staan.
Kinderherstellingsoord De Zulthe
In 1925 werd op initiatief van de Roner wethouder R. Deodatus Pzn. het kinderherstellingsoord ‘De Zulthe’ opgericht. Van professie was Deodatus boer en op zijn bezittingen liet hij, na het wegkappen van een gedeelte van z’n bossen, een huis bouwen met als doel zwakke kinderen op te vangen. Hieronder werd verstaan kinderen met bloedarmoede, astma, nerveuse-slecht-etende kinderen en vooral ook kinderen met beginnende tuberculose. Dus geen bedlegerige kinderen, maar ambulante patiëntjes, wier weerstandsvermogen moest worden verhoogd. Te midden van de dennenbossen, op het eind van de Woldzoomzoom, zorgde architect Hillebrands uit Nietap, aannemer Holt, schilder Kemkes, stucadoor Thiescheffer en installateur Kastje dat het geheel naar tevredenheid werd opgeleverd. Zaterdag 2 mei 1925 werd het schitterend gelegen kinderherstellingsoord door de stichter Deodatus voor geopend verklaard. Onder de genodigden de commissaris van de Koningin in Drenthe en burgemeester van Wageningen van de gemeente Roden. Na veel lovende woorden aan het adres van de oprichter, volgde een uitgebreide rondleiding langs twee afzonderlijke slaapzalen, benevens twee isoleerkamers bij eventueel optreden van acute ziektes, eetzaal, grote speelzaal, badkamer, keuken met een centrale verwarmingsfornuis met warm-en koudwatervoorziening door alle vertrekken. Tevens was er een grote kelder met diverse weckflessen gevuld met groenten en vruchten en een slaapkamer voor de zusters. Het complex stond op een terrein van 2,5 hectare bos en 2 hectare weiland, terwijl uitgestrekte heidevelden in de nabijheid als speelterrein konden dienen. In het dennenbos was een openluchtschool ingericht waar kinderjuf Riek de Vries de scepter zwaaide. Naast het gebouw was een lighal geplaatst waarin de kinderen konden uitrusten en bij mooi weer een zonnebad konden nemen. Het geheel stond onder leiding van zuster Talens uit Roderwolde. De kinderen stonden onder regelmatige controle van het consultatiebureau te Groningen om besmettingsgevaar voor de omgeving te voorkomen. De dagindeling voor de kinderen zag er als volgt uit: ’s morgens was er ontbijt op bed, dan werden ze door de zusters gewassen, vervolgens werd er onderwijs gegeven, spelletjes gedaan, gewandeld, spelen in het bos, werd er weer gegeten en tenslotte het bed opgezocht. Het inwendige van de mens werd versterkt door groenten gekweekt in eigen tuin. Jans Douwes verbouwde er onder meer bonen, wortels en rode bieten. Appelmoes en jam werd zelf gemaakt door de zusters. De veelvuldig gebruikte melk was afkomstig van een aan de inrichting verbonden boerderij met een tuberculose-vrije stal. De koeien stonden onder voortdurende controle van veearts Luitjens uit Roden. Dagelijks was er meestal een bezetting van twee zusters. Een extra zuster kwam daar nog bij voor het doen van de was. Gemiddeld verbleven 25 kinderen, die in leeftijd varieerden van 3 tot 14 jaar, een halfjaar tot een jaar in het herstellingsoord. De zusters werkten zeven dagen per week vanaf 7.00 uur ’s morgens en hadden slechts eenmaal per maand een vrije dag. Daar hadden ze echter geen enkel probleem mee, want er heerste altijd een gemoedelijke en gezellige sfeer. Het loon van de zusters bedroeg destijds 85 gulden per jaar. In 1950 vierde directrice zuster Talens haar zilveren jubileum. Met veel tact en enthousiasme gaf ze in al die jaren leiding aan de kinderen die haar dan ook ‘Moeke’ noemden. In de jaren vijftig kwam er een eind aan het bestaan van het herstellingsoord ‘De Zulthe’ . De veranderende opvattingen in de gezondheidszorg en nieuwe regel- en wetgeving maakte het voor dit soort particuliere initiatieven vrijwel onmogelijk hieraan te voldoen. Na de sluiting werd het pand eerst bewoond door de familie Notenbomer. Daarna door het echtpaar Droogleever Fortuyn. Mevrouw Droogleever Fortyun-Leemans was de bekende dichteres Vasalis. Tegenwoordig is in het pand een bed en breakfast gevestigd.
Uit het archief van de Historische Vereniging ‘Roon’